Στη Δύση μετράμε τον χρόνο, χωρίζοντας τον στα δύο: πριν και μετά τη γέννηση του Χριστού. Τον 1^ο αιώνα π.Χ. αρχίζει η περίοδος της Ύστερης αρχαιότητας, η οποία τελειώνει τον 3^ο αιώνα μ.Χ. Κέντρο του δυτικού κόσμου είναι εκείνα τα χρόνια η Ρώμη, η πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τότε όμως φθάνει στη Δύση και γίνεται γνωστή μια νέα θρησκεία από την Ανατολή, ο χριστιανισμός. Είναι η περίοδος που περνάμε από τον αρχαίο κόσμο στη χριστιανική εποχή.

Ακριβώς. Τους πρώτους αιώνες, οι πλατωνικοί πιστεύουν πως αυτοί και μόνο αυτοί μπορούν να ονομάζονται φιλόσοφοι.

Οι χριστιανοί φιλόσοφοι, από τη μεριά τους, αρχικά κρατούν αμυντική στάση. Τονίζουν τα κοινά σημεία, τις ομοιότητες, που έχουν με τους πλατωνιστές. Σταδιακά όμως ο χριστιανισμός αποκτά πολλούς, πάρα πολλούς πιστούς, γίνεται η κυρίαρχη θρησκεία. Τότε η συμπεριφορά των χριστιανών αλλάζει, γίνεται επιθετική.

Τι να σας πω; Μια ο ένας, μια ο άλλος. Ευτυχώς σταδιακά τα πνεύματα ηρεμούν. Τον 6ο πια αιώνα μ.Χ. αρκετοί χριστιανοί φιλόσοφοι μελετούν συστηματικά τα έργα του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα.